ЧИНИЙ ЦЭНХЭРХЭН ДАЛАЙГ

Чиний цэнхэрхэн далайг яахин мартах вэ

Чимээгүй гоёмсог бурхадыг чинь яахин мартах вэ

Гунигт чулуун нүдийг нь яахин мартах вэ

Гуталгүй Тамиль түмнийг чинь яахин мартах вэ

Алтан дээвэртэй тэр нэг сүмийг яахин мартах вэ

Алгаа тоссон жаалхүүгийн хацрыг яахин мартах вэ

Нүд гялбам сааритай хүүхнүүдийг чинь яахин мартах вэ

Нүцгэн хөхнийх нь цухалзахыг харж амжсанаа яахин мартах вэ

Хөх далайн чинь хилэнгээс нэг юм олж харснаа яахин мартах вэ

Хөлдөө гинжтэй том цагаан зааныг чинь яахин мартах вэ

Наргилын самрыг тулгаж шимээд тайвширснаа яахин мартах вэ

Насаар ганц нэгхэн дээгүүр эгчийн чинь харцыг яахин мартах вэ

Тэр цэнхэрхэн далайг яахин мартах вэ

Тэртээд цайрах загасчны онгоцыг яахин мартах вэ

Тэдэнтэй хамт яг л ингээд дуулалдан амьдармаар санагдсанаа яахин 

                                                                                                            мартах вэ

Тэргэл сарнаар ус цалгиулсаар чамд ирэхсэн гэж мөрөөдсөнөө яахин               

                                                                                               мартах вэ, Деви

 THE SKYBLUE OCEAN

(from The Book of India)

How can I forget your skyblue ocean?

How can I forget the silent and beauteous Buddha?

How can I forget the eyes of melancholy stones?

How can I forget the unshod Tamils?

How can I forget a temple with a golden roof?

How can I forget the love of small children, holding out their hands?

How can I forget the girls with their callouses and shining eyes?

How can I forget sneaking a look at their naked breasts?

How can I forget what I saw in the raging velvet of the blue ocean?

How can I forget the huge white elephants, their legs in chains?

How can I forget enjoying the milk from split coconuts?

How can I forget a life in the glance of a single elder sister?

How can I forget the skyblue ocean?

How can I forget the fishing boats, fading away into white?

How can I forget the thought of spending my life with them in song?

How can I forget pouring water by the round moon, o goddess, yearning yearning to reach you?

ЭНЭТХЭГ МИНЬ,ХОНГОР МИНЬ

Алив сааригаа тайл ,Энэтхэг минь

Алт эрдэнийн гоёлоо тайл

Цохон дундах мэнгээ ч арч

Цог гэрэлтсэн харцаа ч барь

Далай тэнгисээ түр тогтоо

Далдуу моддоо бүү ганхуул

Нүцгэнээр нь чамайг тэвэрмээр байна

Нүүрэндээ энгэрийг чинь наамаар байна

Зүрх чинь хэрхэн  булгилдагийг чагнамаар байна

Зөвхөн чиний уруулыг амталмаар байна

Таагүрийг тээсэн хэвлийг чинь илбэмээр байна

Тажмахалын чинь нулимсанд бийрээ дүрмээр байна

Тэнгэрлэгээр чамд дурламаар байна,хайрламаар байна

Тэсвэр алдан далайн чинь торгон мандал дээр салхи болмоор байна

Чимэг зүүлтээ түр тайл, хонгор минь

Чимээгүйхэн над руу ширт ,Энэтхэг минь

Дорнын сар мандахад

Долгилох минь адилхан л байгаасай ,бурхан минь,

Дорнын сүр унахад

Догшрох минь ижилхэн л байгаасай ,тэнгэр минь

Алив Энэтхэг минь, хонгор минь

Алтан сааригаа тайл аа...

MY GENTLE INDIA

Give up your callouses, India,

give up your gold and precious stones,

wipe the mark on your forehead,

and keep your shining vision.

Briefly fix your oceans,

and do not let your lime trees wither.

I want to hold you, naked.

I want to press the folds of your gown to my face.

I want to listen to how your heart beats.

I want to taste your lips alone.

I want to stroke your womb, which bore Tagore.

I want to dip my pen in the tears of the Taj Mahal.

I want to remember you, to love you as divine.

I want to lose patience, to stir up a storm on the ocean waves.

Give up your ornaments, my dear one,

look at me in silence, my India.

When the moon rises in the east,

may it be, Lord Buddha,  as though you are surging.

When its majesty declines,

may it be, o Heaven, as though you are wild.

And o my gentle India,

give up your golden callouses…

Орчуулсан Саймон Викхам Смит