ДОРНО
Баруун мөрөн дээр минь
Амар амгалангийн суу билиг
Зүүн мөрөн дээр минь
Ариун дурлалын буурал хөгжимч завилсан
Амирлангуйн нууцат дорно билээ би
Өрнө миний айдас
Үүрийн туяаны минь алтан амсрыг тэр хулгайлсан юм
Өрнө миний түгшүүр
Өрхний завсрын шаргал гэгээ
Уяхан охидын минь ичингүйрлийг тэр халаасалсан юм
Өрнө миний эрхэм нөхөр
Үргэлж намайг сэрэмжит цэцэн болгосон юм
Өрнө миний эрхэм анд
Өвст тал цаст уулсаа харамлахад сургасан юм намайг
Би дорно
Сарны нууц ,сансрын гуниг
Энэ миний тэргүүн гоёл...
Саруулхан шөнө,анир гүм тал нутаг
Энэ миний дээдийн соёрхол...
Тэнгэр миний гүн ухаан
Тэндээс бурхадын шаргал амьсгал сонсогддог
Дотогшоо урсах нулимсны минь цуурайнд
Долоон бурхан од дайвдаг юм
Орчлонгийн хүрэл хаалга чихран нээгдэхэд
Одогсдын алтан сүнс намайг тэндээс зорин ирдэг
Би дорно
Ханцуйдаа нуух зүйл гэж надад байхгүй
Хайрын шарх амрагийн үнсэлтийг харин нууцалдаг
Сар миний нууцыг мэднэ
Сайхан бүсгүйчүүдийн нууцыг тэр ч бас мэднэ
Хөл хүнд бүсгүй хүний өмнө
Хөхөмдөг суунагтайгаа хамт сөхрөн унадгийг минь
Хүлэг морьд задгай галын дэргэд
Хүчит тарни аялгуут хэнгэргээ
Дэлдэн дэлдэн ариусдагийг минь
Тэр л мэднэ дээ
Сайхан хайр хагацахад би уйлдаг
Сар хиртэхэд уйлдаг
Дэлт хүлгийн толгой овоон дээр цайрахад
уйлдаг
Дэлхийн санчиганд цагаан сор унахад
уйлдаг
Би дорно
Мөнх бусын салхин
Миний айдас бус
Мөнхүү өрнөөс үлээх хүйтэн амьсгал
Миний агуу айдас...
Өөрөөр айхыг би үл мэднэ
Би дорно
Нүүдэлчдийн эсгий гэрийн хойморьт цагираглаж
Сүү амсдаг
Нүнжигт алтан могой юм би
Буурин дээр нь ногоо ургаж дэлхий шинэдэхэд
Буурал хүннүгийн нутагт эрхэлдэг
Бугын эвэртэй лус юм би
Наран сарны увьдаст гэрлээр бүслүүр ороосон би
Намайг хэн ч үл эвдэнэ
Хурмастын цэцэн санаагаар нууцаа цүүлсээн би
Хувиргаж намайг хэн ч үл дийлнэ
Би дорно
Ургаа зандан хана юм би
Улаан зандан унь юм би
Ум зандан тооно юм би
Би дорно
ДОРНО
THE EAST
On my left shoulder,
the spirit of peace.
On my right shoulder,
the grey musician of pure love sits cross-legged.
I am the east of hidden stillness.
The west is my fear,
it has stolen the rays of my golden dawn.
The west is my anxiety,
it has stolen my family’s joy and
replaced the modesty of my darling girls.
The west is my dear friend,
it is constantly taking care of me.
The west is my dear comrade,
it has taught me to hold fast to the grassy steppe and the
snowy mountains.
I am the east.
The moon’s secret and the sadness of the cosmos
are my principal ornaments….
The clear night and the quiet steppe
are the gifts of my ancestors….
The sky is my profound philosophy,
in which we hear the Buddha’s holy breath.
The big dipper shakes,
the echo of my flowing tears.
The bronze door of the world creaks open,
and the golden souls of passers-by come in to me.
I am the east.
I’ve nothing hidden up my sleeve,
but I conceal tender kisses and wounds of love.
The moon knows my secrets,
and she knows the secrets of beautiful women,
and she knows
how I kneel, all in a blue haze,
before pregnant women,
How I purify, with a melodious drum
beating, and with powerful rites,
around the horses and an open fire.
I am the east.
I have no fear
of the impermanent wind,
its cold breath blowing forever from the west,
and my horses’ anxiety….
Their fear is not known to me.
I am the east.
I am the fat, golden snake,
testing the milk,
curled up at the back of a nomad’s tent.
I am the horned demon,
occupying the grey land of Xiongnu,
renewing the green world where the tents once stood.
I am the east.
I am entwined in the magic light of sun and moon.
None can destroy me.
I am secretly secured by diving wisdom.
None can change me.
I am the east.
I’m a wall of sandalwood arising,
I’m red sandalwood rafters,
I’m an opening for sandalwood smoke.
I am the east –
THE EAST!
